Maria Konopnicka (1842-1910) – polska nowelistka i poetka okresu realizmu, krytyczka literacka, tłumaczka i publicystka. Konopnicka debiutowała wierszami. Nowele pisała w późniejszym etapie twórczości. Zajmowała się też krytyką literacką, książkami dla dzieci (kto nie zna krasnoludków!), współpracowała z wydawnictwami, prasą, organizacjami społecznymi, brała udział w walce o prawa kobiet, o pomoc na rzecz więźniów, w akcji potępiającej represję pruskich władz. Krytykował ją kościół. Żeromski uważał ją za wieszcza jego pokolenia. Współcześnie jej twórczość uważa się raczej za grafomańską.
Nie odpowiadała jej rola gospodyni domowej. Po urodzeniu ośmiorga dzieci (w czasie 10 lat małżeństwa) oraz po otrzymaniu pozytywnej recenzji Henryka Sienkiewicza na temat poematu W górachpodobno uwierzyła w siebie i rozstała się z mężem. Zamieszkała z dziećmi w Warszawie i pracowała jako korepetytorka. Gdy dzieci podrosły, zajęła się podróżowaniem i rozwijaniem siebie. Podobno była „niewiastą mocno kochliwą”. Nawiązywała relacje zarówno z mężczyznami, jak i kobietami. Maria Dulębianka zamieszkała z nią w 1903 roku, żyły razem przez dwadzieścia lat.
Gadżet z cytatem z Konopnickiej to świetny prezent dla tych, którzy sentymentem darzą słynne krasnoludki. Coraz częściej też Konopnicka kojarzy się nie z nudną wieszczką, a z ruchem LGBT+, ze względu na jej homoseksualną relację z Dulębianką, którą konsekwentnie wymazywano z życiorysu poetki. My nie wymazujemy!
Zapraszamy do Poznania na Wildę.
